چند نفر از دوستان مرتب راجع به اینکه مثلا در فلان جا یک اثر باستانی در حال خراب شدن هستش، گزارش میدن. البته کار با ارزشی هست که این دوستان میکنن و باید از ایشون تشکر بشه.
ولی من با این همه میخوام در جواب این دوستان بسیار عزیز بنویسم که:
ای کاش نه تخت جمشیدی داشتیم و نه پاسارگادی وجود داشت.
ای کاش نه کورشی بود و نه داریوشی.
ولی به جاش مردم ما الان در صلح و رفاه و آرامش زندگی میکردن.
ای کاش در زلزله بم، ارک بم پودر شده بود و با خاک یکسان میشد ولی به جاش یه قطره خون از بینی کسی نمیومد چه برسه به اینکه ده ها هزارنفر بمیرن و تلف بشن و هزاران بچه بی گناه بی پدر و مادر و سر پرست بمونن.
ای کاش نه خیامی بود و نه مولوی و نه حافظی داشتیم و نه سعدی.
ولی به جاش صنعت درست و حسابی داشتیم.
